نگارخانه تالار کبریتی شهر را در یابیم

در ماه های اخیر و با فروکش کردن ویروس کرونا نمایشگاه های نقاشی، طراحی و خوش نویسی با تکنیک های رنگ روغن، آبرنگ، مداد رنگی و … در نگارخانه کوچک شهر در معرض دید علاقمندان به هنر و هنرمندان قرار گرفت.
در این نمایشگاه ها خانم ها بنی اسدی، ترابی، براتپور اول و آقایان رزوینی و برات نژاد بالغ بر ۲۰۰ اثر منتخب خود را عرضه و در معرض دید شهروندان قرار دادند.
نمایشگاه هایی که انتظار می رفت با توجه به تنوع و تعدّد آثار هنری مورد استقبال، بازدید و تشویق همشهریان قرار گیرد بر خلاف ادعا، مطالبه و سبقه و تاریخ فرهنگ و هنر چند هزار ساله شهرستان این گونه نشد و مراجعات خیلی کمتر از حد انتظار بود .
این رخ داد فرهنگی درحالی است که گلایه از نبود فعالیت فرهنگی و هنری و جایی برای سپری اوقات فراغت خانواده و نوجوانان در بسیار از محافل خانوادگی و تفریحی به تکرار شنیده می شود .
همچنین مناظر پاس پُرته و راهرو آثار هنری شهروندانمان در حالی خالی از بازدید کننده بود که ویترین آثار هنری کامپیوتری عمدتا چینی در سطح شهر معمولا مملوّ از جمعیت است و هدیه چینی بر هدیه فرهنگی فرزندان مان اولویت می یابد .
و باز این اتفاق در حالی است که در مجادلات فرهنگی و بیان احساسات و تعصبات بومی و محلی اعتقاد بسیاری از ما بر این است که به هنر و هنرمند شهرستان بها داده نمی شود و به مفاخر، منابع و ثروت آن توجه در شانی صورت نمی گیرد .
حال اگر نیک بیندیشیم و مروری بر رفتار و برخوردمان با هنر و هنرمند بومی داشته باشیم متاسفانه هر یک مجبور به اقرار به تجربه تهیه کادو هنری از نوع چینی و نامرغوب را در مناسبت های مختلف خواهیم داشت ولی تجربه شیرین خرید یک اثر هنری از هنرمندان قاینات را بیاد نمی آوریم .
امید که با حمایت هرچه بیشتر از آثار هنری هنرمندان شهرمان در توسعه کمّی و کیفی آن سهیم گردیم و فرزندانمان در سایه اُنس با هنر اصیل اسلامی و ایرانی آرامش واقعی را تجربه کنند .