۴۱ سال قبل در چنین روزهایی مهره طمّاع و مغرور حزب بعث و آلت دست مخملین قدرت های شرق و غرب که کرسی های جاسوسی، مستشاری و سلطه سیاسی _ اقتصادی خود را بعد از فرار وابسته خود از کشور و استقرار نظام اسلامی برچیده و بر باد رفته می دید با تمام توان و سلاح به مرزهای جنوب و جنوب غرب کشور و مردم بی دفاع شهرهای مجاور حمله ای ناجوانمردانه را آغاز کرد.
سران هم قسم دخیل در این تهاجم از چهار قاره جهان در ابتدا فکر می کردند در مدتی کوتاه ایران را اشغال و نظام اسلامی را از پای در خواهند آورد اما با عدم تحقق این برنامه، در گام دوم، مهاجم مست قدرت را به پیشرفته ترین سلاح ها، ماشین آلات، اطلاعات، مالی، مستشاری و حتی نیروی نظامی تجهیز کردند تا بلکه بتوانند به اهداف شوم خود برسند ولی نتوانستند و نشد.
امروز گفتن “نتوانستند و نشد” بسیار ساده است اما چرا نشد و چرا نتوانستند؟ برای این “نتوانستن” دلایل متعددی برشمرده می شود که بسیار مهم و حائز اهمیت است.
اما در این نوشتار قصد تحلیل و بررسی بسیاری از این دلایل در نتوانستن دشمن نیست بلکه بعد از مسئله ایمان و توکل و انگیزه بالایی که برای دفاع وجود داشت، سبک ساده افراد عضو بسیج _ رزمندگان اسلام_ در برخورد با مسائل و نیازها بود که در این نوشتار به اختصار یادآور می شویم.
هر یک از داوطلبان اعزام به جبهه با حداقلی از شرایط، یک یا اندکی بیش از یک ماه در پادگان های عمدتا تازه تاسیس بسیج آموزش می دیدند و پس از آن لحظه شماری اعزام و در واقع لحظه شماری آغاز خدمت و حضور در میدان دفاع آغاز می شد .
در تیپ ها و لشکرها و بعد از سازماندهی در گردان، گروه و دسته های رزمی، فرهنگی، امدادی و پشتیبانی، پیر و جوان و نوجوان در یک ردیف و صف در کنار هم قرار می گرفتند و افتخار و برتری نبود جز به تعداد دفعات اعزام، خط شکنی، سنگر کمین و مهارت رزمی
سادگی در همه شئون لشکر و تیپ همچون سادگی لباس خاکی بسیج موج می زد و جز نظم، تکلّف دیگری مشاهده نمی شد .
مهمترین ویژگی جمله نیازها و امکانات هم به جز تجهیزات نظامی که ویژگی های خاص خود را داشت، سادگی بود و سادگی
افراد دسته و سنگر که نزدیک ترین افراد به یکدیگر بودند از مدرک تحصیلی، طبقه اجتماعی، رتبه و درجه شغلی همدیگر کمتر مطلع می شدند و اصلا برایشان مهم نبود.
کسی که مدرک دانشگاهی و رتبه بیشتری داشت خاضع تر، شکسته تر، پُر کار تر و انسان تر بود و اینگونه شناخته می شد.
در فراخوان ها و ماموریت های گردان شب و روز، زمستان و تابستان، کوهستان و بیابان هیچ تفاوتی نمی کرد و بهانه ای برای به تاخیر انداختن کار وجود نداشت و هیچ چیز مانع انجام ماموریت و فریضه نمی شد.
سفره ای هم که پهن می شد ساده و پاک بود و زمان عملیات در مقر و قرارگاه گردان های آماده نیز ۲ یا ۳ روز اصلا پهن نمی شد و در خط مقدم نیز قوتی بود به حدّ نیاز که در دل کانال یا خاکریز توزیع یا در پناهی به امید لحظه آرام تر رها می شد.
این سادگی در برخورداری از امکانات اسکان، ایاب و ذهاب، سرمایی و گرمایی، سمعی و بصری و… سبک زندگی ساده و سالمی را سبب شده بود که از کمترین ها، بیشترین بهره و دستاوردها را حاصل می کرد .
دستگیری و کار افتخاری ویژگی مهم دیگری بود که به کارها و ارتباطات سرعت می بخشید و از آن دریغ نمی شد .
جمله دعوت نامه دل داشتند و میهمان امام(ره) بودند و هیچ ذی نفوذ در قدرت و یا مهره سیاسی نمی توانست واسطه تعیین فرمانده شان باشد یا مسئولی را بر آنها بگمارد بلکه شجاعت و سابقه در جبهه، دسته رزمی و تجربه فتوحات، فرمانده و مسئول را مشخص می کرد .
رمز پیروزی و موفقیت در دفاع مقدس و یکی از مهمترین دلایل آن که کمتر به آن پرداخته شده است همین سبک زندگی ساده بسیج بود که تجملات، حقوق های نجومی، درآمد و موقعیت بهتر و رقابت های تاسف بار ریالی که امروز مشاهده می شود، وجود نداشت و رضایت مردم و خشنودی خداوند شرط اساسی بود.
خدمت بسیج در مرزها و مسئولیت ها برای خدمت و دفاع از مظلوم و استقلال کشور بود و روز شماری برای دریافت حقوق و مزایای بیشتر، تعریف نمی شد.
دلیل افتخار و استقبال و بدرقه میلیونی مردمی از رزمندگان و رمز پیروزی هم همین سادگی و رفتارهای اخلاق مدارانه بود .
همچنین سادگی و خلوص رزمندگان، معنویت و صفای خاصی به سوله، سنگر یا چادری که مسجد و حسینیه خوانده می شد، می داد و بوی بهشت از آن استشمام می گردید.
حق الناس، حسادت، طمع ورزی و کینه خط قرمز صفوف قیام بود و قبل از حلالیت بسته نمی شد.
یاد آن روزهای خدمت و سادگی بخیر
