نخستین پرستاری ها از آنِ مادر بود که بهشت زیر پای اوست و مورد عنایت خاص خالق هستی قرار دارد. بعد از مادر، پرستاری حضرت زینب(س) در واقعه کربلا به این واژه عمق و تقدّس بیشتری داد تا برای همیشه در تاریخ بشر کامل و ماندگار باشد . همچنین بعد از حادثه کربلا در همه زمان ها ردّ پای پرستار و خدمات ارزشمند او در حوادث و وقایع سخت و نرم جامعه اسلامی قابل مشاهده و سپاس گذاری بوده است . در یکی دو ساله اخیر و با همه گیری کرونا، باز این ردّ پای پرستار بود که جزء اولین ها در خطر و خدمت قرار گرفت . البته خطر بیماری، تراکم کار، آستانه تحمل به سر آمده بیماران و همراهان، نبود دارو و درمان قطعی، مشکلات معیشت و … هر یک به تنهایی کافی بود تا پرستار را از راه زینب(س) دور کند و تعهد و اخلاق او را زیر سوال بَرَد اما پرستار همه این مشکلات را به جان خرید و به زانو در آورد و سر پا ایستاد تا زینب گونه بماند . در ثانی تمام کار پرستار در دوران بیماری کوید۱۹ که انتظارات را دو چندان و روح و روان شهروندان را مورد حمله قرار داده بود در همین مقدار هم خلاصه نشد بلکه کوید مسئولیت های جدیدی از سرپرستی را نیز برای او تعریف کرد . همه شهر، هر کوچه و محله برای پرستار بخش درمان و ایستگاه رسیدگی به بیمار تعریف شد . خانواده، اقوام، دوست و آشنا و در یک کلام همه شهر انتظار سرکشی و راهنمایی او را داشتند و پرستار شهرم با مهربانی و بخشندگی _ که معنایی از ( رحمَن و رحیم) است_ پرستاری همه را کرد و چقدر مردم فهیم و قدر شناس قاین به دیده احترام و سپاس او را بزرگ می دارند و راهرو زینب می دانندش.
رد پای پرستار در خدمت و خطر
پرستار واژه ای است کهن به قدمت تاریخ حیات بشر که پیوسته رنج و درد و سختی روح و روان بیماران را در تصفیه خانه جان خود به زندگی و آرامش تبدیل کرده است.
لینک کوتاه : https://ghohestannews.ir/?p=1181
- نویسنده : محمد رضا فرخی
- ارسال توسط : محمد امین زرگر
- 508 بازدید
- بدون دیدگاه
