دهه شصت با همه مشکلات بعد از پیروزی که جنگ تحمیلی، ترورها و فضای سیاسی آشفته با زیرساخت های حداقلی در شهرستان ها را به همراه داشت و جمعیت قابل توجهی از دانش آموزان در مدارس خشت و گل یا چادر و کپر تحصیل می کردند، و از طرفی اولویت نخست کشور دفاع و امنیت بود، اما هرگز در این دوره از دغدغه و مطالبه تحصیل و توسعه پوشش تحصیلی و اهمیت سواد آموزی کاسته نشد و دغدغه ” باز مدرسه ام دیر شد ” در بین دانش آموزان جایگاه ویژه اي داشت و به یک فرهنگ تبدیل شده بود؛ به نحوی که کلاس های درس در همه تیپ ها و لشکر ها برای دانش آموزان اعزامی دایر می شد و در آن شرایط سخت بسیاری از مدارس در دو شیفت برای افراد لازم العلیم یا بزرگسال فعالیت می کرد و در مدیریت صرفه جویی حتی فکر تعطیلی مدارس نمی شد. ولی اکنون بانک ها، نمایشگاه ها، ادارات و … و در یک کلام ” پول ” بر علم و دانش اولویت یافته و این دانش آموزان هستند که بعنوان دیوار کوتاه مدیران بایستی بار ناترازی انرژی کشور را به دوش بکشند تا کم کاری ها و غفلت ها دیده نشود و مسئولین بتوانند خواب راحت تری داشته باشند.
آیا ستاد بحران خراسان جنوبی که با اندک بهانه ای در چند سطر کوتاه، کلاس های درس دانش آموزان را تعطیل اعلام می نماید، می داند چه بلا و مصیبتی را متوجه آینده سازان این خطه می کند و می داند که فضای درس و بحث در روزهای بعد تعطیلی با تمام تلاش و سختی که معلمان متحمل می شوند، هرگز جبران نمی شود و این وقفه های مستمر، انگیزه و امید دانش آموزان را از بین برده است و حرکت متوقف شده، برای شروع دوباره چه انرژی و هزینه ای را به این عزیزان تحمیل می نماید؟
تعطیلی کلاس درس دانش آموزان در حالی است که پارک های بلا استفاده در روزهای سرد زمستان، نورپردازی سردرب و تابلوهای عظیم ادارات و شرکت ها و بانک ها، رستوران های تفریحی سرباز ، چراغآنی بعضی معابر و فروشگاه های بزرگ و … که چندین برابر انرژی مصرفی کلاس درس دانش آموزان را می بلعند، بعضا در تمام شبانه روز از روشنایی، گرمایش و حمایت برخوردار هستند و سهم علم و دانش دزدیده می شود.
مدیریت بحران خراسان جنوبی و اولیای دانش آموزان برای جلوگیری از بحران واقعی آموزشی که اکنون متوجه فرزندان آنان می باشد چرا برنامه خاموشی یک لامپ و یک بخاری به ازای هر دانش آموز در خانه را پیگیری و اجرایی نمی کنند و دستگاه های اداری با دورکاری چرا جلوی این خسارت آموزشی _ تربیتی غیر قابل جبران را نمی گیرند؟
اگر امروز گرمای خانه مهم است، فردا هنر و توان فرزندان برای آبادانی مهمتر خواهد بود و اگر امروز روشنایی را از فرزندان مان دریغ کنیم فردا در تاریکی جهل و ناتوانی هلاک شان خواهیم کرد.
سلام
انشالله با مدیریت مصرف به دانش آموزان لطمه نخورد